Φιέστα και ανατριχίλα

Γιορτινή ατμόσφαιρα στο Καραΐσκάκη και χαρούμενα πρόσωπα. Πρωτάθλημα ήθελαν, πρωτάθλημα πήραν και με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Φιέστα λοιπόν! Τι άλλον θα μπορούσαν να ζητήσουν οι ποδοσφαιρόφιλοι ε; Και τι θα μπορούσε να καταστρέψει μια τόσο όμορφη ημέρα; Τίποτα θα έλεγε κανείς. Τίποτα είπα;

Τελικά... βρέθηκε ο διάδοχος. Και η Μορντορ είναι πια πιο δυνατή από πότε...

Πήρε τον λόγο ένας παλιός μας γνώριμος... και μίλησε. Η μορφή του επιβλητική. Δέος και φόβος σε πιάνει και μόνο που τον κοιτάς. Και αυτά που είπε, σήκωσαν τις τρίχες μου από την κορφή ως τα νύχια. Το γέλιο που συδόνευε τα λόγια του μου πάγωσε το αίμα και οι δηλώσεις αυτές καθεαυτές έκαναν ακόμα και το πιο ήρεμο κομμάτι του εαυτού μου να τρέμει. Αυτή η μορφή που τόσα χρόνια με στοίχειωνε τον ύπνο μου, μίλησε και έχρισε τον διάδοχό του, με μια κουβέντα που είναι πολύ περισσότερο απειλή παρά ευχή...

Ζήτω το κρύο αίμα, ζήτω οι απειλές, ζήτω ο διάδοχος