Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Wanted: Γιάννης Μπουτάρης, δήμαρχος Θεσσαλονίκης

Αφίσα που εθεάθει σε Τριανδρία και Εύοσμο
Ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, έκανε-μεταξύ άλλων-και τις εξής δηλώσεις:

"Δεν χάλασε και ο κόσμος αν υποβιβαστεί και καμιά ομάδα!" (Κλικ εδώ).

Μην κοιτάτε που το contra.gr (και αρκετά άλλα αθλητικά μέσα) άλλαξαν λίγο τα λόγια του, προσθέτοντας και την λεξούλα ηρακλής, για να κάνουν τον τίτλο λίγο πιο spicy. Δεν έγινε και τίποτα! Εξάλλου το έχουν πει και οι μεγάλοι της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα (Σταμάτης Μαλέλης, Θέμος Αναστασιάδης, Όλγα Τρέμη κ.α.) πως στον πόλεμο, στον έρωτα και στη δημοσιογραφία όλα επιτρέπονται.

Για να επιστρέψουμε όμως στον δήμαρχο... Κατά πρώτον δεν ντρέπεται λιγάκι; Και κατά δεύτερον, πάει καλά; Φάγανε τον Μπιν Λάντεν και του είπε κάποιος πως μπορεί να ανέβει στο πρώτο σκαλοπάτι της λίστας με τους MOST WANTED; Με τι μούτρα μιλάει για ΠΑΕ που χρωστάνε στο ΙΚΑ ε; Πέφτει ομάδα και ο δήμαρχος της πόλης δεν πάει να γλύψει, να απειλήσει και να κατακεραυνώσει το κατεστημένο της Αθήνας; Μα καλά που ζούμε; Τόσοι και τόσοι επιφανείς άνδρες έχουν στηρίξει τις ομάδες αυτής της πόλης, αυτός γιατί δεν το κάνει;
Ο γνωστός Ηρακληδέας αγκαλιά με χάρτινους παίκτες του παοκ

Ο πρώην περιφερειάρχης Μάκης Ψωμιάδης δήλωσε εξάλλου:

"Ο αγώνας του Ηρακλή αυτή την ώρα αφορά ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη, ολόκληρη τη Μακεδονία" (κλικ εδώ).

Απλά δεν μας εξήγησε μετά τον πύρινο και καταγγελτικό του λόγο και αφού ο αγώνας είναι όλης της Θεσσαλονίκης γιατί δεν παραβρέθηκαν και φίλαθλοι του αρη και του παοκ. Λίγη σημασία έχει, θα τον ρωτήσουμε όταν τον δούμε πάντως. Πήγε πάντως και στην πορεία. Αυτοί είναι ηγέτες Γιαννάκη! Όχι σαν εσένα, χλεχλέ που πετάς μια ατάκα «δε με νοιάζει» και νομίζεις πως καθάρισες κιόλας!

Ζήτω οι απολίτιστοι δήμαρχοι, ζήτω οι παλλαϊκοί μακεδόνες (πρώην) ήρωες, ζήτω η εφορία

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Η χρησιμότητα του χουλιγκανισμού ως καπότα της ελληνικής κοινωνίας

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάθε φορά βρισκόμαστε προ εκπλήξεως όταν γίνονται επεισόδια στα γήπεδα. Κάθε φορά ανακαλύπτουμε την Ακρόπολη. Καταρχήν αν ήθελαν να την σταματήσουν, θα την σταματούσαν. Γιατί δεν το κάνουν λοιπόν; Γιατί η γηπεδική βία είναι εξαιρετικά χρήσιμη.

Λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης για όλα τα προβλήματα του κοσμάκη. Σου βάζει τις φωνές η γυναίκα σου; Πας στο γήπεδο και την πληρώνει ο επόπτης. Σε γυροφέρνει το αφεντικό από τη μύτη και σε κάνει ότι θέλει; Τα ακούει ο τέταρτος. Δεν έχεις δουλειά και πρέπει κάπου να βγάλεις τη βδομαδίατικη ζοχάδα; Πας γήπεδο και ξελαρυγγιάζεσαι στα μπινελίκια. Στο γήπεδο δεν θα σου πει κανένας τίποτα γιατί βρίζεις, ή γιατί πετάς καπνογόνα και μολότοφ. Έτσι είναι. Όλα επιτρέπονται. Είναι ένας κοινωνικά αποδεκτός τρόπος να ξεγκαυλώσει ο κόσμος από τα προβλήματά του. Και είναι μάλιστα και επιθυμητός, καθώς γνωρίζεις που θα ξεσπάσει αυτή η οργή, τι ώρα και σε ποιο γήπεδο. Αν δεν την άφηναν να ξεσπάσει τότε όλοι αυτοί θα έβγαιναν στους δρόμους, θα σταματούσαν να σκοτώνονται μεταξύ τους και θα άρχιζαν να σημαδεύουν όχι αλλόθρησκους, άδειες κερκίδες και πέταλα, αλλά βιτρίνες, κλούβες, μαγαζιά φιλιππινέζων, τράπεζες, ελληνικές βουλές, πακιτσάνια και μαυρούλες, χριστουγεννιάτικα δέντρα και ένα σωρό άλλα πράγματα που θα ήταν δύσκολο να ελεγχτούν ένα προς ένα.

Γι’ αυτό λοιπόν όσο κι αν δεν μας αρέσει η βία στα γήπεδα, πρέπει να αποδεχθούμε πως είναι ανώδυνη, ελεγχόμενη, ασφαλής και πάνω απ’ όλα ευεργετική για την κοινωνία. Εξάλλου όλου βγαίνουν κερδισμένοι.  Ο οπαδός - συγγνώμη - ο φίλαθλος ήθελα να πω, δίνει 15 με 20 ευρώ και ξεγκαυλώνει, οι ΠΑΕ τα παίρνουν μαζί με άλλα τόσα πολλαπλάσια από τα τηλεοπτικά και τον ΟΠΑΠ, τα μοιράζουν σε οπαδοπατέρες, εφημερίδες και λειτουργούς δημοσιογράφους (και ενίοτε πληρώνουν προπονητή και παίκτες), τα κανάλια με την σειρά τους τα βγάζουν από τις διαφημίσεις και μοσχοπουλώντας σε πάνελ, συζητήσεις, αθλητικές εκπομπές και διεθνή μέσα «εικόνες ντροπής σε ελληνικά γήπεδα», ο οπάπ τα βγάζει από το στοίχημα, οι επιχειρηματίες-βοσκοί κερδίζουν μεγαλώνοντας το κοπάδι τους, καθώς επίσης αναγνωσιμότητα και prestige και ο κατευχαριστημένος νοικοκυραίος  μπορεί να δει την Κυριακή το βράδυ από τον καναπέ του, φορώντας τις πιτζάμες και τις παντόφλες του, πινοντας ένα πράσινο τσάι (κάνει καλό στις τοξίνες, απ’ ότι του είπανε) την αθλητική βία της εβδομάδας, έχοντας το κεφάλι του ήσυχο πως τίποτα δεν θα διαταράξει τη γαλήνη του.

Όσοι θέλουν να δουν ποδόσφαιρο λοιπόν υπάρχει πλέον η δυνατότητα να έχουν στην τηλεόραση τους primera division, premiership, campionato και bundesliga. Το ελληνικό ποδόσφαιρο εξυπηρετεί άλλους σκοπούς, δεν το έχουμε για θέαμα. Τουλάχιστον όχι αθλητικό. Απλά μια μικρή προειδοποίηση: όσο ελαστικές και να είναι, οι καπότες όταν παραγεμίσουν σπάνε. Τότε να δούμε πόσοι γκαστρωμένοι θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν.


Ο αντιπροσωπευτικότερος εθνικός ύμνος στην ιστορία του αθλητισμου μας by αγνούς φιλάθλους

Ζήτω ο εθνικός ύμνος, ζήτω οι προφυλάξεις, ζήτω τα δορυφορικά πιάτα