Είπαμε μετά από την τιμωρία της Δεβετζή και την δίκη την Κατερίνας Θάνου να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που πέρασαν σαν γιαπωνέζικο τσουνάμι της Φουκοσίμα και από τη χώρα μας και έφυγαν. Αυτά τα δυο γεγονότα είναι μόνο η αφορμή για αυτό το άρθρο.
Άσχετο αλλά θυμάται κανείς τον Αρτιόμ Κιουρεγκιάν, τον Θωμά Μπίμη και τον Νίκο Συρανίδη; Link δεν θα σας δώσω, googlαρετε και ίσως τους θυμηθείτε…
Αυτοί που θυμόμαστε είναι η Θανου, ο Κεντέρης, ο Τζέκος, ο Ιακώβου και η greek team του… και φυσικά τους θυμόμαστε για λανθασμένους λόγους. Πρόσφατα προστεθήκαν στον κατάλογο και πολλοί ακόμα γνωστοί αθλητές (Χαλκιά, Δεβετζή, Τζουμελέκα και αναμένουμε κι άλλους). Βλέπω πλέον όλους τους επαγγελματίες αθλητές υψηλού επιπέδου ως εκ προοιμίου ντοπαρισμένους και περιμένω απλά την επιβεβαίωση.
Πάλι καλά που υπήρχαν κάποιοι που την μυρίστηκαν την δουλειά, πήραν τα μετάλλιά τους, την άσπιλη ακόμα φήμη τους, τα λεφτά τους και την κάνανε. Μπορούνε τουλάχιστον να στριμωχτούνε σε μια καμιά θέση πάνελ σε κάποια αθλητική εκπομπή και πούνε 3-4 ατάκες μετρημένες. Οι αθλητές είναι οι φταίχτες; Οι προπονητές; Η νοοτροπία; Εξάλλου δεν έκαναν τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από τους διοργανωτές αυτού του ολυμπιακού show. Πήγαν για να βγάλουν λεφτά.
Θυμάμαι σκόρπια συνθήματα και αφίσες τότε στους δρόμους λίγο πριν του Ολυμπιακούς, που πήγαιναν τόσο –μα τόσο- κόντρα στην περιρρέουσα ευφορία της εποχής.
«Να πεθάνουν οι ολυμπιακοί αγώνες στη χώρα που γεννηθήκαν» Αυτό μου είχε μείνει.
Βλέποντας τα πλέον λίγο πιο αποστασιοποιημένα και με μια πιο αντικειμενική ματιά, βλέπω να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι Ολυμπιακοί έδωσαν τη χαριστική βολή στη χώρα που γεννήθηκαν. Ήρθαν, τάισαν κόσμο και κοσμάκη, έθρεψαν προσωπικές ματαιοδοξίες πολιτικών και επιφανών ανδρών μετά των συζύγων τους, γέμισαν εργολαβικές τσέπες ντόπιων και πολυεθνικών εταιριών, ανύψωσαν τα εθνικά φρονήματα λαϊκής περηφάνιας και κάπου τώρα είναι η ώρα να απογυμνώσουν όλο αυτό το πανηγύρι. Το κράτος που κάποτε πανηγύριζε την επιτυχημένη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων σήμερα είναι ανάπηρο και με μηχανική υποστήριξη στο νεκροκρέβατό του, παρηκμασμένοι αθλητές μεταξύ ντόπιας, φθοράς και αφθαρσίας, μηδενική προώθηση μαζικού αθλητισμού, εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις, χρέη μέχρι τα μπούνια και ένας κόσμος που το συγκεκριμένο καλοκαίρι το θυμάται σαν ένα ωραίο τριπακι-διάλειμμα από τις όλο και πιο δυνατές σφαλιάρες που τρώει κάθε χρόνο.
Βλέποντας όλη αυτή την κατάσταση συμπεραίνω αβίαστα πως οι Ολυμπιακοί αγώνες, μετά από μόλις 7 χρόνια έρχονται να μας δείξουν ποιοί πραγματικά είμαστε.
Το καλό είναι πάντως πως τα μεγάλα έργα πνοής για τον έρημο τούτο τόπο συνεχίζονται. Για να δούμε μερικά από αυτά. Υπόγειο παρκινγκ θέλει να κατασκευάσει ο Μπόμπολας κάτω απο το νεκροταφείο Ζωγράφου ως έργο ‘Ολυμπιακής φιλοξενίας’ (τα γνωστά Ολυμπιακά έργα). Δεν έχει σημασία που οι Ολυμπιακοί τελείωσαν. Στους εργολάβους, όπως και τους αρχαίους έλληνες, το Ολυμπιακό πνεύμα είναι αθάνατο. Ένα ακόμη ωραίο περιστατικό διαβάζουμε εδω. Τελικά ο ΟΣΕ κατήγγειλε (εν έτει 2011) σύμβαση για ολυμπιακό έργο που δεν έχει παραδοθεί ακόμα. Προτείνω κάτι. Να μην αναφέρουμε για ποια Ολυμπιάδα τα θέλουμε τα έργα στις συμβάσεις που υπογράφουμε. Έτσι ώστε αν μας πουν τίποτε να μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι διευκρινισμένο και το ετοιμάζουμε με το πάσο μας για την επόμενη Ολυμπιάδα που θα πάρουμε. Αν το ξέραμε αυτό το κόλπο το 1896 θα κάναμε χρυσές δουλείες. Α, επίσης τελικά το θέατρο Badminton είναι αυθαίρετο. Ε τόσα και τόσα ολυμπιακά ακίνητα έχουν δοθεί προς εκμετάλλευση, ένα λιγότερο δεν είναι κόστος για εμάς. Εξάλλου το πώς μεταχειριζόμαστε τα ολυμπιακά αυθαίρετα είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Πάρτε για παράδειγμα το τεράστιο ολυμπιακό έργο που προσέφερε τα μέγιστα στους επιτυχημένους ολυμπιακούς αγώνες, το εμπορικό κέντρο ΄The Mall’ (δεν αστειευόμαστε, η κατασκευή του και η αδειοδότησή του πέρασε σαν Ολυμπιακό έργο). Υπάρχουν ανίδεοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την προσφορά του έργου αυτού στο ιδεώδες του Ολυμπισμού και ζητούν να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης (εδώ). Έχουν κάνει ακόμα και ειδική ιστοσελίδα οι αθεόφοβοι. Είναι δυνατόν να κατεδαφίζουμε την ζωντανή ιστορία του τόπου;
Ζήτω τα δάνεια, ζήτω οι ολυμπιακοί, ζήτω οι εργολάβοι, ζήτω ο εθελοντισμός
Άσχετο αλλά θυμάται κανείς τον Αρτιόμ Κιουρεγκιάν, τον Θωμά Μπίμη και τον Νίκο Συρανίδη; Link δεν θα σας δώσω, googlαρετε και ίσως τους θυμηθείτε…
Αυτοί που θυμόμαστε είναι η Θανου, ο Κεντέρης, ο Τζέκος, ο Ιακώβου και η greek team του… και φυσικά τους θυμόμαστε για λανθασμένους λόγους. Πρόσφατα προστεθήκαν στον κατάλογο και πολλοί ακόμα γνωστοί αθλητές (Χαλκιά, Δεβετζή, Τζουμελέκα και αναμένουμε κι άλλους). Βλέπω πλέον όλους τους επαγγελματίες αθλητές υψηλού επιπέδου ως εκ προοιμίου ντοπαρισμένους και περιμένω απλά την επιβεβαίωση.
Πάλι καλά που υπήρχαν κάποιοι που την μυρίστηκαν την δουλειά, πήραν τα μετάλλιά τους, την άσπιλη ακόμα φήμη τους, τα λεφτά τους και την κάνανε. Μπορούνε τουλάχιστον να στριμωχτούνε σε μια καμιά θέση πάνελ σε κάποια αθλητική εκπομπή και πούνε 3-4 ατάκες μετρημένες. Οι αθλητές είναι οι φταίχτες; Οι προπονητές; Η νοοτροπία; Εξάλλου δεν έκαναν τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από τους διοργανωτές αυτού του ολυμπιακού show. Πήγαν για να βγάλουν λεφτά.
 |
| Αι Αναρχικαί δυναμεις διαβάλουν το Εθνος |
Θυμάμαι σκόρπια συνθήματα και αφίσες τότε στους δρόμους λίγο πριν του Ολυμπιακούς, που πήγαιναν τόσο –μα τόσο- κόντρα στην περιρρέουσα ευφορία της εποχής.
«Να πεθάνουν οι ολυμπιακοί αγώνες στη χώρα που γεννηθήκαν» Αυτό μου είχε μείνει.
Βλέποντας τα πλέον λίγο πιο αποστασιοποιημένα και με μια πιο αντικειμενική ματιά, βλέπω να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι Ολυμπιακοί έδωσαν τη χαριστική βολή στη χώρα που γεννήθηκαν. Ήρθαν, τάισαν κόσμο και κοσμάκη, έθρεψαν προσωπικές ματαιοδοξίες πολιτικών και επιφανών ανδρών μετά των συζύγων τους, γέμισαν εργολαβικές τσέπες ντόπιων και πολυεθνικών εταιριών, ανύψωσαν τα εθνικά φρονήματα λαϊκής περηφάνιας και κάπου τώρα είναι η ώρα να απογυμνώσουν όλο αυτό το πανηγύρι. Το κράτος που κάποτε πανηγύριζε την επιτυχημένη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων σήμερα είναι ανάπηρο και με μηχανική υποστήριξη στο νεκροκρέβατό του, παρηκμασμένοι αθλητές μεταξύ ντόπιας, φθοράς και αφθαρσίας, μηδενική προώθηση μαζικού αθλητισμού, εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις, χρέη μέχρι τα μπούνια και ένας κόσμος που το συγκεκριμένο καλοκαίρι το θυμάται σαν ένα ωραίο τριπακι-διάλειμμα από τις όλο και πιο δυνατές σφαλιάρες που τρώει κάθε χρόνο.
Βλέποντας όλη αυτή την κατάσταση συμπεραίνω αβίαστα πως οι Ολυμπιακοί αγώνες, μετά από μόλις 7 χρόνια έρχονται να μας δείξουν ποιοί πραγματικά είμαστε.
 |
| Αθάνατες αξίες |
Το καλό είναι πάντως πως τα μεγάλα έργα πνοής για τον έρημο τούτο τόπο συνεχίζονται. Για να δούμε μερικά από αυτά. Υπόγειο παρκινγκ θέλει να κατασκευάσει ο Μπόμπολας κάτω απο το νεκροταφείο Ζωγράφου ως έργο ‘Ολυμπιακής φιλοξενίας’ (τα γνωστά Ολυμπιακά έργα). Δεν έχει σημασία που οι Ολυμπιακοί τελείωσαν. Στους εργολάβους, όπως και τους αρχαίους έλληνες, το Ολυμπιακό πνεύμα είναι αθάνατο. Ένα ακόμη ωραίο περιστατικό διαβάζουμε εδω. Τελικά ο ΟΣΕ κατήγγειλε (εν έτει 2011) σύμβαση για ολυμπιακό έργο που δεν έχει παραδοθεί ακόμα. Προτείνω κάτι. Να μην αναφέρουμε για ποια Ολυμπιάδα τα θέλουμε τα έργα στις συμβάσεις που υπογράφουμε. Έτσι ώστε αν μας πουν τίποτε να μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι διευκρινισμένο και το ετοιμάζουμε με το πάσο μας για την επόμενη Ολυμπιάδα που θα πάρουμε. Αν το ξέραμε αυτό το κόλπο το 1896 θα κάναμε χρυσές δουλείες. Α, επίσης τελικά το θέατρο Badminton είναι αυθαίρετο. Ε τόσα και τόσα ολυμπιακά ακίνητα έχουν δοθεί προς εκμετάλλευση, ένα λιγότερο δεν είναι κόστος για εμάς. Εξάλλου το πώς μεταχειριζόμαστε τα ολυμπιακά αυθαίρετα είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Πάρτε για παράδειγμα το τεράστιο ολυμπιακό έργο που προσέφερε τα μέγιστα στους επιτυχημένους ολυμπιακούς αγώνες, το εμπορικό κέντρο ΄The Mall’ (δεν αστειευόμαστε, η κατασκευή του και η αδειοδότησή του πέρασε σαν Ολυμπιακό έργο). Υπάρχουν ανίδεοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την προσφορά του έργου αυτού στο ιδεώδες του Ολυμπισμού και ζητούν να κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης (εδώ). Έχουν κάνει ακόμα και ειδική ιστοσελίδα οι αθεόφοβοι. Είναι δυνατόν να κατεδαφίζουμε την ζωντανή ιστορία του τόπου;
Ζήτω τα δάνεια, ζήτω οι ολυμπιακοί, ζήτω οι εργολάβοι, ζήτω ο εθελοντισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου